Güneş Ve Gül
Güneşte herkes sever
Dikeni gülü.
Karlı dağda dinle
Bir de bülbülü......
Veli Yıldırım
Antalya
Irmağı öperken söğüt dalları,
Çorağın çayıra saldım malları.
Ben de gurbet elde bunca yılları
Sensiz yaşıyorum bilesin Annem.
Büyük bükte senin izini gördüm,
Söğüde yaslamış sırtını gün ikindi
Gölgeyi görünce nemli gözler
Şöyle bir süzdü ıpıl ıpıl güneşi
Sildi alnından terini ve koyuldu
İşine,aldı eline çapasını
Girişti türküsü dudaklarında
Yalnız bıraktık şu koca dünyada toprağı
Ayırdık dalından,yolundan,yaprağından.
Yolcusuz yollar, yapraksız dallar bırakarak,
Yağmurunu çaldık,rüzgarını yok ettik
Biz bizi değil toprağı,yaşamı tükettik.
Yol Uzun
Yol uzun umut kısa.
Yaşam dopdolu oysa.
Denizler bir ıslansa,
Gözlerden yaş dökülmeden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!