Veli Başkurt Şiirleri - Şair Veli Başkurt

Rumeli,Çukurova,Haymana,Karadenizdir yiğitlerin künyesi
Kolkoladır Efe,Çerkez,Dadaş,Yörük,Kürd, Abhaz
Yıkılmaz,zerre dahi sarsılmaz,çelikten hepsinin bünyesi
Zafer tutkusudur onları yaşatan; o ilahi haz

Cesaret abideleri ilk emirle, tereddütsüz ileri atıldılar

mutluluk,masumiyet
sevgi dolu
çocukluğum,
farkında olamadan
elimden gitmiş

baharda bir kır kahvesisin
çayımı yudumlarken
güneşe baktığım

baktıkça daldığım
daldıkça

korku; damarlarımda
iliklerimde korku

karanlıktan gelen ses
ve hissederim
ensemde bir nefes

kuzeyli bir balıkçı
başında beresi
yüzü kızarmış soğuktan
ellerinde nasır
sinmiş üstüne
çıkmaz balık kokusu

hayat buğday tarlasıdır
sonu gelmez bozkırlarda
alabildiğine giden
ve ben
o tarlada bilinmeyen
bilinse de farkedilmeyen

ellerini geri çekti
ellerimi uzatınca

artık dönmeyecekti
o eller kibri tadınca

gel!

azgın nehirlerden
coşkun akarak gel
gülümse bulutların ardından
güneşe bakarak gel

koynunda haminnemin; uyurdum
masallarla ezgilerle büyürdüm
şimdi hayali dahi silik
uzak ve
erişilmez
topprağın,yağmurun,emeğin