Dost Bildiklerim”
Bir sır gibi sakladım her derdimi,
Dost dediklerim vurdu en derin yerdemi.
Yüzü güler, sözü ballı sanırsın,
Meğer hançermiş, tam kalbimden vurdu
Güvendim, omuzlarıma yasladım,
Her zorlukta sinemi bent eyledim
Bir bakmışım yok, dönmüş yüzünü,
Gerçek dostlukmuş en büyük hüzünü.
Sırtımdaki yükten ağır oldu vefasızlık,
Bir tebessümle gizlenmiş sahte arkadaşlık.
Ne yeminler kaldı ne de o eski vefa,
Hepsi yalanmış, dağıldı samimiyetin izleri.
Artık susarım, herkese aynı değil dilim,
Dost sandıklarımdan öğrendim ben neyim
Riyayı tattım, yalana arkadaş olmadım
Kalmadı içimde insanlığa dâhil ne varsa
Ejder Gulkokar fakirül Melâmi
17,07,2025
Ankara Keçiören 15:46
Kayıt Tarihi : 17.7.2025 16:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!