Vefa Borcu Şiiri - Hüseyin Turhal

Desteğimiz ile geldin sen başa,
Daha sonra bizi unuttun birden.
Kendi adamlarınla doldurdun işi,
Fakire sahip çıkmadın bu yerden.

Mazlumun ahını aldın sen bil ki,
Bu ağır yük altında kalacaksın.
Sanma ki bu tahtın devâmı olur,
Düşünce yalnızlığı tadacaksın.

Kendi ellerinle yaktın kendini,
Yolun sonunda tek kalmak kaderin.
Oysa ki vefâ borcu vardı sana,
Ne acı, görülmedi hiç eserin.

Etrafında dalkavuklar ne kadar,
Gözlerin onlardan başkasını görmez.
Gönül yıkıp da abad olan nerede?
Halkın âhı seni bir gün de güldürmez.

Şimdi yalnızsın ey koca reis sen,
Vefa denilen sırrı unuttun sen.
Düşeceksin, kalacaksın yapayalnız,
Bu gidişle âh çeker Âşık TURHAL ben.