Her zaman ferahlar bir hoş olurum,
İçimi kâğıda döktüğüm zaman.
Her anında ben neşeyle dolurum,
İnsanlardan vefa gördüğüm zaman.
Dostluğa her zaman değer veririm,
Hem güzeli hem çirkini severim,
Varlığımı ona feda ederim,
Bir dostumdan vefa gördüğüm zaman.
Vefa* insanı, insan eden bir değer,
Olmayan da, insan değilmiş meğer,
Vefa tek semt adı kalırsa eğer,
Kahrolurum onu gördüğüm zaman.
*Vefa : Sevgide bağlılık, sözünde durmak, görülen
iyilikleri unutmama.
Yazılış Tarihi: 23.09.2006
Abdullah Haktankaçmaz
Kayıt Tarihi : 23.8.2009 14:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)