Çok sular aktı değirmenden dostum,
çok sular...
Eğer bu gün durabiliyorsak eğrilmeden,
yıllar önceki coşkular
sayesindedir dik duruşumuz.
İnan ki haram olarak inmedi
indirilmedi kursağımıza
bir kuruşunuz.
Çok köprüler yıkıldı dostum,
çok köprüler...
Köprü altından kurtulmak için
fırlattı oklarını can havliyle kirpiler.
Yay çizerken oklar boşlukta,
yan çizdi ilkelerine sırt çevirerek:
Hâlâ bildiğin gibi
hâlâ ilk günkü sarhoşlukta.
Çok çoban çeşmesi kurudu dostum,
çok çoban çeşmesi...
İşte, ondandır koyunların koro halinde melemesi.
Kavalın çıkmayan sesi ondandır,
yine ondandır
gönlümüzün dinmek bilmeyen öfkesi.
Kayıt Tarihi : 30.6.2008 08:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!