Vefa Şiiri - Adem İrhan

Bir vefa göster ey yar, gel de gülsün bu yüzüm
Vuslata ersin gözler, bitsin bu gam, bu hüzün

Kalmadı tahammülüm, taş olsa çatlar sabrım
Hangi duadır ki o, geçmemiş olsun adın

Bir deli rüzgâr eser, sen aklıma gelince
Sonra dökülür yaşlar, çisil çisil kendince

Konuşsak sabaha dek, ne hüzün kalır ne gam
Yıllardır bir selama hasret kaldık vesselam

Bir selam gönder ey yar, gönder gülsün bu yüzüm
Dinsin gözlerimde yaş, bitsin artık bu hüzün

Bir lütfetsen diyorum, çalsan gönül kapımı
Sonra gelsin cellatlar, kessinler hesabımı

İsminin geçmediği duaya âmin demem
İsmin dilimde dua, başka da dua bilmem

Bilmem ki neydi kârın, sabrımı sınar iken
İtirafa gerek var mı, hâlim aşikâr iken

Gel de dinsin gözde yaş, gel de bitsin bu ahım
Bitsin gönlümün yası, dinsin ahım eyvahım

Vuslata hasret gözüm, köşe bucak arardı
Bilmem ki inat edip de gidecek ne vardı

Vazgeçmiyor şu gönlüm, ekmek midir, su mudur?
Ya Rab, çok sevmenin yoksa akıbeti bu mudur?

Bir vefa göster ey yar, gel de bitsin bu hüzün
Kalmasın gözümde yaş, bitsin artık bu sürgün

Ey yar, şifa bulmaz aşığının yüreğindeki gamsın
Öyle ki, katlime ferman ve ağyâre dermansın

Pervaneyim ateşine, âlem bildi, sen de bil.
Gözyaşım söndürür beni, aşkın değil, sen değil

Ey yâr
Geçti artık bu dünyada vuslat istemiyorum.
Vuslatın en güzeli, mahşerde bekliyorum