Vefa Şiiri - Hakan Yıldız 7

Vefâ

Azığın vefaydı.
Özünde, sözünde,
Hep biriktirdiğin vefalı olmaktı.

Allah’a karşı, insanlığa karşı
Ve yeryüzündeki tüm yaratılmışlara karşı,
Yegâne sığınaktı vefanın adı.

Senden öğrendik vefayı.
Sen öğrettin bize ahde vefanın ne olduğunu.

Vefa, kardeşliğin timsaliydi.
Dosta karşı vefa,
Ancak sende tecelli ederdi.
Ey vefalıların en merhametlisi!

Çocuklar mesela senden öğrendi vefayı.
Kırmadın, incitmedin, hor görmedin.
Vefa dedin, büyüklere karşı vefalı olun dedin.

Gençlere öğrettin vefayı.
Dava şuuruyla yetiştirdin.
Davanıza karşı vefalı olun dedin.

Yaşlılara vefalıydın.
Beli bükük yaşlılar...
Onlara karşı vefalı olun dedin.

Yeryüzünde en küçük zerre bile,
Senden öğrendi vefayı.
Sen öğrettin insanlığa vefalı olmayı.

Aile dedin, aile içinde vefalı olun dedin.
Büyük küçüğe küçük büyüğe
Anne babaya baba anneye...
Vefa ile donatın hanenizi dedin.

İslam dedin, mukaddesata karşı vefalı olun dedin.
İmana, Kuran’a,ezana karşı
Ve tüm değerlerimize vefalı olun dedin.
Size iki emanet bırakıyorum, Kuran ve sünnet, Onlara vefalı olun dedin.
Özümüzde, sözümüzde, her halimizde Kuran’a ve sünnete uymayı, Vefalı olmayı nasib et Allahım!