Vefa
Soğuk bir kış günü doğurdu beni anam
Dertler sarınca onu büyüttü beni ablam
Çocukken tuttu minik elleriyle elimi
Küçük yüreğiyle büyüttü benim kalbimi
Yırtık elbisemi yamaladı üşenmeden
Yaralarımı temizledi hiç iğrenmeden
Yaramazlık yaptığımda kızar bağırırdı
Sinirleri geçince kızmasına ağlardı
Çamaşırlarımı yıkardı buzlu sularda
Kaskatı çamaşırları taşırdı sırtında
Çizgi çizgi çatlayan elleri ve yüzünü
Hatırladığımda yaşarım o eski hüznü
Ablam benim! Bana gösterdiğin yüreğini
Her zaman verdiğin o tertemiz emeğini
Bu kalp, her nefeste daima hatırlayacak
İyiliklerin bende vefamla yaşayacak.
20 Şubat 2011
Kayıt Tarihi : 12.12.2021 17:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!