Vedalaşmadan Gidenler Şiiri - Ercan Cengiz

VEDALAŞMADAN GİDENLERİ GÖRDÜM

bir yaprak gibi rüzgara kapılmış savrulan
vedalaşmadan gidenleri gördüm
elleri arkasından bağlanmış
yüreklerinde gömülü sırları

gırtlağında düğümlenen söylenmemiş sözleri
doyasıya sarılmak istercesine yaşama
yuvasından çıkarıp verircesine yüreğini
kirpiğine tutunurken gözyaşları

nereye varacağı bilinmeyen
bakışları arkasında kırılıp kalmış
ismi konmamış yollarda yalpalayan

acıya doymuş hıçkırıklar tutmuş nefesini
sarılıp öpmesi neyse de
el sallaması bile yasaklanmış

vedalaşmadan gidenleri gördüm
kara bulutların esir aldığı
sorgulanırken sorgulayan gözleri
izleri kaybolmuş parmaklıklarda
o daracık hücrelerde tek başına

kir tutmayan o minnacık ellerin
koyun koyuna can verdiğini
bombardımana tutulmuş topraklarda
iki büklüm kıvrılmış toprağa uzanan

vedalaşmadan gidenleri gördüm
fermanlar çöplüğünde başkaldıran

(Adsız Fırtınalar Doğuyor)