Bu yüzden veda edilemez
Karanlığın içindeki endam griliğinde
Belki de son gidişidir bu sevgilinin
Kahramanlık yapmazdı çoğu zaman insan
Ancak kavgada birinci
Aşk veda ederdi bilirdik ona
Gel de,
Yağmurlar yağsın bazen…
..
Benden veda ile bahseden dirim,
Ölüler mezarlığına hoş geldin
Kendiliğinden olup gelen kimliğim
Ölüler mezarlığına hoş geldin...
Ben ki;
Biatın son çukurunda yoksul mahallelerdeki çocukların oyunlarından beslenen,
Ötemde gizledim berimdeki devrim şuurunu
Yoksa veda mıydı bu?
Hayır!
..
Veda,
Bütün sadeliklerden uzak kırılma noktası
Belki de bu yüzden sadece sade yaşantılar kalıyor ondan geriye
Yoksa onsuz geçmiyor günlerimiz…
Veda,
Zamansızlıkta sınır tanımayan kırılma noktası
Sevgili ellerinin arasından kayıp gider insanın
Sorunsuz bir cümle bile kuramaz
Her başlangıcın sonunda öylece durur
..
