Veda Dizeleri Şiiri - Reşat Karabağ

VEDA DİZELERİ

Canım Annem’e;

Ben sende gördüm;
sevginin en anlamlı sıcaklığını
sen de gördüm göz yaşlarının yağmur olup yağışını.
Ben sana ne zaman“anne” diye seslensem
karsılığında bir “can” derdin ki;
umut olurdu, aş olurdu,
sevgi olurdu yerleşirdi sol mememin altına.
İstemezdin esmesin en hafif rüzgârlar üstümüze.
Bir tehlike gelecek olsa bize,
gözünü kırpmadan atardın kendini önümüze;
yıkılmaz setler olurdun,
ne azgın seller, ne amansız fırtınalar
yıkamazdı ne seni
ne de bizim için gösterdiğin o onurlu direncini.
Aş, ekmek peşine çekip gittiler birer birer.
Giden her evladının peşinden,
öyle ağıtlar yakardın ki;
her sözcüğü yağmurlarla ıslanmış
her biri ayrı bir sevgi masalı.
Eşi benzeri daha yazılmamış.
Her yakarışında Allah’a;
“önce konuya, komşuya eşe dosta ver,
içinde de bize” diyecek kadar
gönül zengini, dost sevgisiyle dolu,
insanlık aşkıyla çarpan bir yüreğin vardı.
Giderken bir kış akşamında;
Son sözün de dahi kendine bir şey istemedin,
Çocukların için dualar ettin.
Sen ne güzel bir melektin.
Bir yıl önce bugün
tüm sevdiklerine veda ederek dönülmeze gittin.
Mekanın Cennet olsun!
Gönüllerin sultanı güzel kadın,
canım annem!