Veda Bestesi Şiiri - Hacer Gülten Ataalkın

Yalnızlık rıhtımında demirleyen gemiler, Gam yüklü gönüllerin,dertlerini yeniler... Güneşin yakamozu pırıldarken sularda; Mahzun rüzgar inilder o sessiz kuytularda... Güneş elveda derken,sararır yüce başı; Dertli bağrına akar kayaların göz yaşı... Sahilleri inleten martıların sesinde; Bin acı matem gizli; rüzgarın nefesinde... O veda bestesinin inleyen son nağmesi; Çaresiz dalgaların,hıçkıran gamlı sesi... Bu muhteşem tablo da karanlığa ramolur, Vedanın son perdesi sonsuzlukta kaybolur... Ölüm kadar sessizken denizin güzel yüzü; Mehtap şefkatle sarar,matemli parlak düzü... Hayatın mucizesi ılgıt,ılgıt sararken; Koyda matem son bulur; Ölüm onu ararken Hayat belki bir sonda,amansız bitecektir; Ama mehtap ansızın semada gülecektir...