Veda Şiiri - Emine Hatun Kavuncu

Bir bulutun suya doyması gibi seni sevmek
Her an taşacak endişesi gütmekteyim
Bakmaya doyamadığım gözlerinin ,
İçinde sönen bir ışığı süzmekteyim.
Sonu belli bir hikayenin
Can yakan cümlelerinde
Farklılık arayan bakışlar görmekteyim.
O bakışların sahibi benim
Ezbere bildiğim gülcemalin,
Gözkapaklarıma birer emanetin.

Ağdalı sözlerine kanmak ise deli cesaretim
Derinliğinde kaybolduğum gözlerinde
Başka dünyalara aidiyet sezmekteyim.
Çarparak çıktığım kapıların ardından
Usulca gururumu yere sermekteyim

Kırıklarla dolu dünlerin yerine
Taze umutlar ekmekteyim.
Ya çıkıp gel kendi sokağından
Ya da senden gitmekteyim.
Bir hevesle ekilen tohumun
Toprağına can suyu,
Üzerine de güneşi sermekteyim.
Bir veda busesi kondurup dalına
İçime kokusunu çekmekteyim.