Veda Şiiri - Vedat Telhan

Ayrılıklarında bir başlangıcı vardır aslında,
Bazen bir tren garında,
Bazen şehirler arası bir otobüsün kirli camında,
Bezen de böyle benim gibi bir köşe başında, başlarsın yenilmeye hayata,
İşte tamda öyle bir veda havası var, bu sabah İstanbul’da,

Bir Pazar sabahı, İstanbul uykuda,
Boğazımız da bir düğüm hoşça kal,
Sırtımızda ağır bir veda,
Bitmez sandığımız o büyük sevda,
Şimdi bu köhnemiş ayrılığın son durağında,

Bir Pazar sabahı, kimseler yok sokaklarda,
Bir ayrılığın başlangıcıyız şimdi, bir hikayenin sonu,
Sonu mutlu bitmeyen bir filmin senaryosunu yazıyoruz kaldırımlara,
Sen yine rolünü çok iyi oynuyorsun, ve son bölümde sahneyi terk ediyorsun,
Gitme demiyorum sana, çünkü biliyorum, isteseydin kalırdın yanımda,
Bu filmin de sonu mutlu bitebilirdi, kalsaydın İstanbul bizi de sevebilirdi,

Biliyor musun? En çok ta gözlerini sevdim ben,
Çünkü gözlerin bu şehrin en güzel yeriydi,

Senden sonra bende fazla durmam zaten,
Çeker giderim en güzel yerini yitirmiş bu şehirden,
Nereye dersen, bende bilmiyorum,
Küçük bir kente yerleşirim,
Bana bıraktıklarınla bir hayat kurarım yeniden,
Yaşayabildiğim kadar yaşarım yokluğunu,
Unutabildiğim kadarını unuturum,
Atabildiğim kadarını atarım içimden,

Şimdi kanayan bir hoşça kal aldım dudaklarıma gidiyorum,
Haydi yüreğim, yine kaldık biz bize,
Dönelim arka mahallemize,
Akşamda sahile iner iki tur atarız,
Değmeğin keyfimize,
Alışkınız ne de olsa, yalnızlık iyi oturuyor üstümüze,

Hoşça kal sevdiğim, sende git biran önce,
Bu Pazar sabahı bu yorgun İstanbul,
Bu ağır veda yı daha fazla taşıyamaz içinde,

Gitme demiyorum sana, çünkü biliyorum, isteseydin kalırdın yanımda,
Bu filmin de sonu mutlu bitebilirdi, kalsaydın İstanbul bizi de sevebilirdi,

Biliyor musun? En çok ta gözlerini sevdim ben,
Çünkü gözlerin bu şehrin en güzel yeriydi…