Veda Şiiri - Bayram Karaali

Evladın,ölümcül sevdalın senindim,
Gülen yüzlü isyankarın,
Koynunda ısındığım,
İlk göz ağrın,oğlundum…

Bembeyaz yüzümle tezat,
Ağrılı,yüreğimle hasrete inat,
Onaltı yaşında kucağındaydım,
Dostun,arkadaşın sırdaşındım…

Hep dost, arkadaşdık,
Seni ben,beni sen anlamıştık,
Ama yalnızdık,
Hep birbirimize sarıldık…

Küçükleri büyütürken,
Sırdaş,arkadaş,dosttuk,
Yaralarımızı yaladık,
Ana,evlat,sonsuz kardeştik…

Ötelerde bir yerdeydim,
Yaram kanarken,
Güleç yüzümü saklamıştım,
Arkasına zil siyah sakallarımın…

Vedalaşmadım,seninle,
Kendimi unuttuğum o sabahta,
Senin dönüşsüz yürüyüşünde,
Beyazlarına karıştın sakallarımda…

Neler gördüm,neler yaşadım,
Acımı bal eyledim,
İsyanıma neler karıştı anam,
Ben senindim,ayrılmayan yüreğim…

Uykularımın derinini göremedim,
Uyur uyanık seninle rüyalarım,
Sabaha yorgun uyandım,
Kardeş dertleşmesindeydim…

Ellerini öpmeye,kucağına geldim,
Dualarımla,senin anladığın,
Yürek sözlerimle geldim,
Sarıldığımda ısıtabildimmi anam…

Merhaba demeye geldim can dostum,
Nasılsın demeye geldim arkadaşım,
Toprak uzak olsada vedalaşalım,
Yanında,yer varmı demeye geldim,
Anammm…

8.Ekim.2011-Elazığ