Veda Şiiri - Turgay Çimen

Eskitilememiş bir hüznün şarkısı
“Elbet Bir Gün Buluşacağız”
Bir gece yarısında
Sapı gül dalından bir bıçak oluyor
Kanatıyor kalbini durduk yerde

Bütün sözcükler can veriyor
Dilsiz bir çocuk oluyor gece
Bir kadın uykusundan uyanıyor
Yarım kalmış bir aşkın sızısı
İki damla yaş oluyor gözlerinde

Bir şehir ayaklanıyor
Sokaklar karanfil yangını
İsyan edin, diyor şair
Ekmek yoksa barış da yok
Kurşuna diziliyor olduğu yerde

Kuşlar çocukları terk ediyor
Mavisiz bir gökyüzü bırakarak
Çocuk yumruğunu sıkmış
Yasadışı bir kimliği örgütlüyor
Aranıyor şehrin her yerinde

Şarkı susuyor
Yüzünü yabancılaştırıyor gece
Sözcükler gizini vermiyor
Belleğini kaybetmiş zaman
Unutmak da anımsamak da yok

Uzakta bir yer benim aradığım
Senden de öte
Yasak coğrafyalar geçeceğim
Biliyorum kalbim çok kırılacak
Gitmezsem kendime küseceğim

Gitmek, imkansızı düşlemek
Hiçbir şeyden vazgeçmemek
Kendini kendinde bulmak
Unutabilmek ve anımsayabilmek
Ben şehrimi terk ediyorum yine
Hoşça kal şehrim

28.06. 2010 GEBZE