Bitmeyen özlemler vardır, her gün Ay ile Güneş vedalaşırlar,
Akşam güneş Ay’a, sabah Ay Güneş’e veda eder,
Her gün sabah olunca Güneş Ay’a özlem duyar,
Her gün akşam olunca Ay Güneşe, özlem duyar,
Bilirim kavuşurlar her özlemlerinin sonunda,
Gün günlere ay aylara uzun olsa da özlemler,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta