Veda 2 Şiiri - İrfan Bakırcı

gitmek zorundayım
terketmek zorundayımherşeyi.
çıkarken, odamın kapısını usulca kapadım.
yoksa, kızardı bana Yılmaz abim.
zaten içmemede kızardı.
yine kafam dumanlı,
kusura bakma abi.
biliyorum bana çok kızıyorsun.
ayakkabılarının bağcıklarınıda almışlar zaten.
belliki öfke soluyorsun.
helal!
yinede başın dik, öylece duruyorsun.
boşver, çirkin olsanda kralsın.
bırak büyüklük sende kalsın.
ben gidiyorum abi.
nereye demiyorsun.
olsun.
eyvallah Yılmaz abi
elveda posterlerim.
elveda kartpostallarım.
görüşürüz.

gitmek zorundayım.
terketmek zorundayım herşeyi.
kalemimi boş kağıdın üzerine usulca bıraktım.
onlarıda terkediyorum onca sevmeme rağmen.
nasıl yanıma alabilirdim ki?
sana bunca yıldır iki satırı yazamayan ben.
oysa neler yazacaktım bir bilsen.
lakin, bir elveda demeye bile cesaret edemedim.
lanet olsun.
seni şiirlerimde bile sevemedim..
gidiyorum.
seni uzaktan uzağa sevmek artık yetmiyor.
gözlerinin içine bakarak söylemem gereken,
o iki kelimeyede dilim cesaret etmiyor.
elveda sevdiğim.
elveda rüyalarımın prensesi.
görüşürüz...

attım uçurum boylarına iki devranı.
kavgalarıma son verdim.
şimdi bir çocuk yüreğindeyim.
dağların zirvesinde,
yerin en dibindeyim.
tek kurşun yetecek bana.
son olarak adım geçecek bir telsiz anonsunda.
elveda dostlarım.
elveda canlarım.
elveda hayat.
artık görüşemeyiz.......