Veda. Şiiri - Hüseyin Muşmal

Veda
Bir gün ben de herkes gibi sessizce veda edeceğim bu dünyaya.
Belki vedalaşmaya fırsatım dahi olmayacak,
Kimseyle helalleşemeden öyle ansızın gideceğim.
Kim bilir ne çok şey yarım, ne çok şey eksik kalacak.
Bitmemiş kitaplar, yarım kalmış şiirler, söylenmemiş sözcüklerim olacak.
Öyle sıradan bir akşam, çekilince ruhum bedenimden,
Bir sabah salası duyunca dostlarım,
“Çok olmadı görüştüğümüz,” diyecek kimileri,
Ertelediği her şeye hayıflanacak, içi yanacak kimilerinin,
Bir fotoğrafımızı arayacak birlikte,
Birkaç güzel kelam edecek ardından.
Derinden çektiği bir âhın üstüne,
Gözü nemli birkaç dostumun teselli kelimeleri saracak ahizeleri.
Bir defin mesajı yayıldığında,
Bebeklik ayakkabıları incinecek kızımın.
Eski radyomda yarım kalmış türkülerim,
Sahaflardan topladığım kitaplarım, köstekli saatim...
Yarım kalan ne varsa incinecek.
Varsın olsun, bırakın yarım kalsın.
Ben de eksik gideceğim bu dünyadan nasıl olsa,
Zümrüdü Anka gibi küllerimden yeniden doğmaya,
Tam olmaya, tamamlanmaya...