Veda Şiiri - Sedat Yaşar 2

Veda

Sarsılmaz kaya diplerinde
bir yankıydı adım.
Çam kozalağı gibi dirençli,
dalında dimdik duran bir sincap gibi,
yağmurun altında bile başını eğmeyen bir yaprak gibi yaşadım.

Gerçek bir yaşamın izleriyle
yorgun gözlerim ve suskun ama güçlü bir yürek kaldı geride.
Ve şimdi gidiyorum.
Ne kolay söyledim...
Oysa içimde tufanlar koparken,
gözyaşlarım yağmurla yarışırken
sadece "gidiyorum" dedim.

Düşlerimde süslediğim çilem,
tutunduğum o son umut,
yorgun ellerim, berrak bakışlarım…
Hepsini bırakıyorum.
Bir ağaç kovuğuna saklar gibi
sessizce, iz bırakmadan...

Senden kopmak kolay değil.
Yüreğime kök salmış sevgini
topraktan sökerken
acının çığlıklarını duydum.
İçimdeki yapraklar döküldü bir bir,
kuşların sesi sustu,
zaman durdu.

Ama eğilmedim.
Çıplak ruhumla kaldım.
Gözlerim, matemin karasında kayboldu.
Ve anladım:
Bir veda bazen bir hayattan daha ağırdır.

Gidiyorum işte,
ama başım dik, gözüm açık.
Tutkularımı bir mağarada bıraktım,
ateşimi suya serptim.
Ve şimdi susuyorum.