Veda Şiiri - Bilal Cücük

Öyle sessiz geldin ki, geldiğini görmedim.
Öylesine çığlık atarak gittin ki, sesimi duyuramadım.
Çok şey anlatacaktım.
Keşke duysaydın “Gitme, ne olursun gitme” deyişlerimi.
Bir dönüp baksaydın arkana son bir kez,
Bakışların belki bir son olurdu.
Kalbimde sonsuz kez taşıyacağımı görmüş olacaktın en azından.
Vazgeçerdin geri dönüşü olmayan bu yoldan.
Seviyorum ulan, dön ne olursun.
Geç mi oldu “Seviyorum” demek için?
Fazlasıyla geç oldu, biliyorum.
Ama ben o gözlere bakarak nasıl diyebilirim ki,
“Seviyorum seni, ömrüm boyunca da seveceğim” diye?
Sen bilmiyor musun, gözlerim gözlerine değince tutulup kaldığımı?
Değil iki kelam etmek, heyecandan nefes almakta zorlandığımı?
Yolun bir daha düşer mi bu tenha sokaklara?
Olur da düşerse, bu kez heyecanlanmayacağım sana söz.
Vedalar zor olur demişler, çok da yanlış.
Senin vedanı kabullenmem bende bir imkansızlık, bir tutarsızlık.