Vebalim Büyük Şiiri - Hüseyin Akçam

Değirmen taşı misali un ufak ettin beni
Nimetimi çiğneyip öldürdün sen sevgini
Varlığımın üstüne koydun karabuluttaki sisi
Vebalim büyüktür; unutmayacağım yüreğindeki kiri

Kalbi kara olanı yuvasını yıkanı
Evlat kokusunu yüreğimden cekeni
Cigerimi söküp; ciğersizce gideni
Vebalim büyüktür kim yıkar senin musallada bedeni

Kolaymıydı silmek,değişmedi gercek
İmanınsızca gittin,gün nasıl olsa gelecek
Öyle büyükki yaradan sanada bir gün merhamet verecek
Vebalim büyüktür; yaran hiç silinmeyecek

Çivisi cıkmış düzeni biliyordum zaten
Sana mavi gözlerimi emanet etmiştim ben
Evlat kokusu ile donatılmişken ten
Vicdansız yuvanı karanlığa,nasıl bıraktın sen

Nerden cıktı bu ateş,niye yaktın sen beni?
Anlatmışken ömrümü,kor yanımı ve sevgimi
Kan revan bıraktın cocuk yanımda bendimi
Kurşunladın dört mevsimi,yüzdürdüğüm gemiyi

Pırıl pırıl bakan gözlerin; odamda hep izlerin
Kokun avuclarımda,her anı’nı özlerim
G/özlerimde yaşlar ile halimi herkesten gizlerim
Yine gelmedin Kuzeyim! Vurdular babanı,
Kavuşacağım anı yaralı halimle beklerim…

SENİ BENDEN ÇALANA………….VEBALİM BÜYÜK ……