VEBÂL DAĞDIR KÂF’TAN YÜCE!
Bu kadar mı zordur acep,
Şeref, ahlâk, edeb, erkân!
Mesainiz, sade ta’cib;
Tavsif; Zâlim! Doğru Furkân!
İnsanoğlu, zâlim, câhil,
Gâfil, hâin, buna dahil,
Sanır kendin, ıs’sız bahil;
Kıyl-u kâli, tartmaz derken!
Olduğunca görünmeyen,
İSLÂM AHLÂK BÜRÜNMEYEN,
Küfre koşup, erinmeyen;
Solar el-hâk, günden erken!
Şöyle bakın, dünya kime,
Kalmış düşün, olma seme,
Küfrle imân, gider güme;
Hale titrer, şerde şerken!
Zânki kırar, beli, dalı,
Bu zehire, banma deli!
Gemleyerek, kaygan dili;
Kul hakkından, olun korkan!
Vebâl dağdır, Kaf’tan yüce,
Düşünün ki, ahvâl nice!
Ozan İlo’m, nûr bu gece;
Koşsan herkes, rûhun yurken!
26.09.2008/15.36
Ta’cib: Hayrete düşürme
Bahil: Avare, başıboş, serseri
Kayıt Tarihi : 24.11.2008 20:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)