Ve sonunda,
“Hayatından çıkamam.” dediğim herkesin
Hayatlarından çıktım.
Onlardan ayrıldım.
“Unutamam.” dediğim kim varsa, hepsini unuttum.
Kolay olmadı, çok üzüldüm…
Çok iç çektim.
Her sevdiğimden giderken
Çok gözyaşı döktüm.
Ama neye yarar…
Baktığında, değmeyen insanlara
Boşa zaman harcadım.
Şimdi belki yeni insanlara yer vermem hayatımda.
Kim bilir, belki de kimseyle tanışmam…
Zaman neyi gösterir, bilmiyorum.
Ama aynı hataları yapar mıyım? Sanmam.
Yeniden güvenir miyim insanlara? Çok zor…
Hak etmeyene değer verir miyim? Asla.
Zamana bırakmayı öğrendim aslında.
Şimdi sımsıkı sarılıyorum,
“Yarına kalır, yanına kalmaz.” umuduna…
Kayıt Tarihi : 9.9.2025 09:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!