Karanlığında yalnızlığımla kaybolduğum bir gecenin,
Huzurun tahtından alınmış,lacivert atlastan örtüsünü
Eşini arayan bir şahinin keskin pençeleri yırttı.
Ve sen...
Ve sen melek...
O yırtıktan zamansızca sızan,
Bir bahar sabahının ilk ışıkları gibi,
Sızdın gönül penceremden içeri.
Yüzümü,yüreğimi,ruhumu aydınlattın,
Çok sevdim ben seni...
Kayıt Tarihi : 14.4.2006 01:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiirler yaşadığım nefes kesen,sarhoş eden duyguların kağıt üzerine düşmüş ufak gölgeleridir...Fevkalade anlarda muhteşem insanlara yazıldılar... Bu sebeple her kim kendini muhteşem hisseder veya ona kendisini muhteşem hissettirmek isterse kullanmakta serbesttir...
TÜM YORUMLAR (1)