Ve Kadın.... Ve Adam... Şiiri - Gül Ataç

Ve kadın sevmekten yorgun
Gidip gidip gelmelerde
Hem yanında hem çok uzakta
Üşümekte gizli gizli...
Ve adam farkında ama çaresiz
Ellerinin sıcaklığı bir var bir yok
Özlem, yıllardır kıyıya vurmuş can çekişen denizyıldızı...
Martının çığlığında asılı kalmış
Sokak lambalarında sabah ayazı...
Umut, kurumuş asırlık çınar
Ne sorgular.. ne yargılar..
Boyalı bir kuşun halini
Hiç anlamadı sadece renkten ibaret sananlar..
Delibozuk bir ruh sığamazdı bir kalıbın içine
Oturtmaya çalışanlar hayal kırıklığına uğradılar..

Ve kadın sevmekten yorgun
Ve adam aşktan kırgın
Zehir zemberek saatlerce uzaklaştılar
Ve nihayet apayrı noktalara vardılar..