Ve... Fonda! Şiiri - İbrahim Uğur Toprak

Bir gül daha soldu, ömrümün bahçesinde
Üç beş damla kan, hayat defterinde

Sararan yapraklar dolaşıyor yerlerde
Mazileri saklı geçen meçhul günlerde

Güneş bir kez daha battı
Ve ufuk yine alacalı
Gökyüzü siyah bulutlarla kapalı

Yer bulmak istiyor ay kendine
Yansımak istiyor yeniden denize

Denizler, alabildiğine engin
Tıpkı, gözlerin kadar kadar derin
Al! Yüreğim artık oldu senin

Ve bir yıldız kaydı demin
Gönlümün derinliklerinden

Akan bir kaç damla yaş gözlerimden
Bir parça alıp götürdü benden

Kumsala vuran her dalga
Hatırlatır seni bana

Sanki, seni sayıklarlar
Sanki, senin için çağlarlar
Seninle çoşan yüreğim
Yine seninle ağlar

Güneş doğmasa,
Ne olur? sabah olmasa
Sen yoksun ki yanımda

Vuran her dalga
Adını yazıyor kumsala
Ve ekliyor:
'Bu gönül sevdalı sana'

Bilmiyorum ne yapmalı?
Ne yapmalı da, tekrar seninle olmalı?

Bir gemi kalkar yüreğimin derinliğinden
Toplar herkesi yolu sevgiden geçen

Çok özledim oranın mehtaplı akşamlarını
Zaten, bir tek yüreğim kaldı oralı

Özledim seninle geçen güzel günleri
Özledim herşeyini, özledim seni

Hani, olursun ya!
Bazı an sevinçli, bazı hüzünlü
İşte, yine öyle bir gündü

Oturdum kumsala
Ve meydan okurcasına anılara
Seni yazıyorum kumlara
Beni yazıyorum sayfalara

İçimi kapladı, tarifsiz bir duygu
Acaba, özlem bu muydu?
Hasret miydi bu?

Bilmiyorum!
Ama, bildiğim bir tek şey var benim
Seni seviyorum sevgilim

Biliyor musun sevdiğim?
Hep sen düşüyorsun aklıma
Dalgalar vurduğunda kumsala

Ve bir müzik çalıyor fonda:
'YÜRÜMEK KARDA ZORDUR
GELİRSEN BAK AŞK BUDUR! ..'

30.09.98/Çarşamba
20:00/Tekirdağ