Zirve yapmış acıların heybetiyle dururken karşımda yalnızlığım, sen yoktun
Küçük çıtırtılarla ıslanmış, boş bir ormanda kaybolmuşken ben, sen yoktun
Duygularımı sislerin ardında usulca bıraktığımda, sen yoktun
Buruk sızıların ürkekliğinde yürürken çığlık çığlık, sen yoktun
Bir ucunca hüzün bir ucunda sen yaşamın, sevgili arsız zaman
Ve fakat ben seni her şeye rağmen sevdim
Bazen kayboldum içinde zamanın, bazen de kayboldu zaman, kuytusunda sevdanın
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta