Ve Bırakıp Gider

Ve bırakıp gider senden

Zamansızca çalınır alnına karanlık bir çizgi,
Derin ve sinsi.
Görmez kimse, hüznün geceye düşen yüzünü.
Bir sen bilirsin, her nefes alışta yüreğini delen hançeri,
Ve bırakıp gider sessizce yine seni.

Susarsın; özlemek değil, acıtan canını,
Susmaktır böyle kahreden seni.
Kıyamazsın gölgen gibi takip eden vefalı yare,
Gitme demediğin için gidene.
Güneş tutsak eder gölgeni bedenine.

Ve ıslık çalar bahar gelmeden yüreğine acı.
Bir ardıç kuşu, belki bir saka tüner
Ömrünün o köhne saçaklarına.
Susarsın, yine de söyleyemezsin.

Kaç yıl geçer ömrünün üstünden,
Kaç kahpe, kaç hovarda zaman
Alır tüm masumiyetini koynuna acımadan,
Ve kirletmeden ruhunu.

Sığınmaktır gözlerine özlemim, yar.
Sen değilsin düşmanım,
Aslında bizi yalayıp geçen zaman.

Zöhre Eylem Yıldırım/Ozan Firari /17/02/2013/İzmir