güneşin koynuna serdim
göz yaşlarımı
kurusunlar diye...
yalnızlığın soğuk omzunda
kırıldı içimin camları
sessiz bir dua gibi
aktı göz yaşlarım sabahın şafağına..
bir çığlık tuttum dudağımda
adı seninle biten
günün her doğugumunda
biraz daha eksildim kendimden..
Sen yoksun..
ve hâlâ
güneşin koynunda yanıyor
durduramadığım o yaşlar
bir savaştan arta kalan
tek hatıra ,
Cebimdeki yarım resmin...
Söylesene hafız
Güneş kurutur mu.?
Gözyaşları mı.?
Söylesene hafız...
@dsız..
26 temmuz 2025
Kayıt Tarihi : 26.7.2025 23:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!