Umutlarım yeşermiyor artık yok buna bir çare
Ve ben kendimin rüyası olmaya devam ediyorum
Her günün ardından bir yüzün daha güneşle beraber batıp gidiyor
Ve ben senin suretini aynalarda dahi göremiyorum
Sevmek acı dolu üzülürsün demişler hep
Ve ben tüm bunlara şimdi idrak ediyorum
İçimde ki mabetler, zindanlar şimdi boş değil
Ve ben her gece o kapkara gözlerinden işkence görüyorum
Dünüm yoktu biliyorum, yok artık bugünümde
Ve ben yarınım olduğundan dahi şüphe duyuyorum
Tüm ümitlerim yağmurun son damlası olup düşmüşler toprağa
Ve ben o damlaların düştüğü yerlere ümit çiçekleri ekiyorum
Ama gel gör ki
Umutlarım yeşermiyor
Ve ben kendimin rüyası olmaya devam ediyorum.
Kayıt Tarihi : 3.2.2011 02:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!