Ve atamı Şiiri - Habil Yaşar 2

Nə dəbdəbəli saraylarda böyütdü məni,
nə daxmalarda yaşatdı,
sadəcə orta bir evimiz oldu.
nə kimsədən yüksək yaşadıq,
nə də kimsələrin qarşısında alçalmadıq.
Bir üzümüz ağladısa,
bir üzümüz gülümsədi,
amma heç zaman,
sızlamadı,
əyilmədi.
məğrur oldu çinar kimi.
nə kitablar anlatdı mənə həyatı,
nə baxdığım onca filmlər.
Mən həyatın keşməkeşliyini
onun qabarlı əllərində gördüm.
Evimizdə hər yemək qoxusu,
onun halal zəhmətinin ətiri idi.
Verdiyi ən böyük hədiyyə isə,
qızıldan da dəyərli,
nurlu sözləri idi.
Hər şeyə fikir verməz,
çox şeyə qarışmazdı.
kiminsə kölgəsində,
utanıb yaşamazdı.
Bacara bilməsəm də onun qədər olmağı,
ən azından onun kimi olmaq üçün yaşadım.
Ən böyük müəllimim kimdir desəniz,
tərəddüd etmədən onun adını verərdim.
Və atamı,
Tanrı kimi sevərdim.