Vazgeçtik Her Şeyden Şiiri - Hamit Atay

Vazgeçtik Her Şeyden

Vazgeçtik her şeyden,
Kırılan hayallerden, unutulan sözlerden.
Ne umut kaldı içimizde, ne de beklemek,
Şimdi rüzgâr gibi savruluyoruz,
Kimse tutmuyor ellerimizden.

Vazgeçtik yollardan,
Adımlarımızı bile geri aldık.
Yürüdüğümüz tüm sokaklar,
Bize artık yabancı.
Ne bir selam kaldı kenarda,
Ne de eski dostların izleri.

Vazgeçtik sevgiden,
Kalplerimizi mühürledik.
Kime açsak içimizi,
Bir hançer gibi saplandı ihanet.
Ve öğrendik can dostum,
Sevmek bazen en büyük kayıp.

Vazgeçtik beklemekten,
Ne gelen var ne de gidecek bir yer.
Zamanı rafa kaldırdık,
Dakikalar bile önemini yitirdi.
Artık saatler bizim için çalmıyor,
Güneş doğsa da fark etmiyor.

Vazgeçtik konuşmaktan,
Sözcükler yoruldu, anlamını kaybetti.
Anlatsak kim anlayacak?
Sussak kim fark edecek?
O yüzden bıraktık kelimeleri,
Rüzgâr taşısın dilediği yere.

Vazgeçtik biz,
Ama bu bir yenilgi değil.
Bazen gitmek, bazen susmak,
Bazen de unutmamak için unutmak gerek.
Vazgeçtik her şeyden,
Ama kendimizden asla…
Hamit Atay