Vazgeçilmez Dostlarım Var Benim

VAZGEÇİLMEZ DOSTLARIM VAR BENİM

Vazgeçilmez dostlarım var benim,
Yanımda olduklarında dünya daha bir güzel,
Bazen bir kelimeyle, bazen bir bakışla,
İçimdeki tüm karanlıkları aydınlatırlar.

Yıllar geçer, yollar ayrılır,
Ama dostlarım hep aynı kalır,
Birlikte gülüp, birlikte ağladık,
Birbirimize sırtımızı yasladık,
Bazen sadece bir sessizlikle her şeyi anlattık.

Vazgeçilmez dostlarım var benim,
Onlar kalbimde birer iz bırakmış,
Her anı, her hatıra, bir ömür gibi,
Ve hiçbir şey bu dostluğu silmeye yetmez.

Zaman değişir, insanlar geçer,
Ama gerçek dostluk zamanla değil,
İçtenlikle büyür, kalp kalbe bağlıdır,
Ve dostlarım, her birinin yeri bambaşkadır.

Vazgeçilmez dostlarım var benim,
Birbirimizin eksik yanlarını tamamladık,
Birlikte düşler kurduk, umutlar yeşerttik,
Ve o düşler hiç kaybolmadı,
Hep gözlerimizde, hep yüreğimizde yaşadı.

Bazen de sessizce yanımda durdular,
Kelimeler gereksizdi, sadece varlıkları yetti,
Bana güç verdiler, belki de fark etmeden,
Ve ben her zaman onlarla oldum,
Vazgeçmeden, kopmadan, hep aynı kalacak dostlarla…

Vazgeçilmez dostlarım var benim,
Ve bir gün hayat, hepimize veda edecek,
Ama dostluğumuz, bir toprak gibi derin,
Köklerimiz hep bir arada kalacak,
Ve bir zaman sonra, yine buluşacağız…
Hamit Atay