Vazgeç Şiiri - Aygül Zade

Bazen yorulur kalp, taşıyamaz yükünü,
Sevdanın ateşi yakar, küle döker ömrünü.
Tutunmak ister insan, ama elleri boş kalır,
Anlar ki; bazen vazgeçmek gerekir, çünkü hayat ısrarı kaldırmaz.

Her “bekle” sözü, biraz daha yaralar,
Her “gel” çağrısı, biraz daha avutur, ama kandırır.
Giden dönmez, dönse de eski hal olmaz,
Sevdanın defterinde, bazı sayfalar kapanır.

Bir şarkı gibi yarıda kesilir umut,
Bir fotoğraf gibi sararır hatıra.
Ne kadar sevmiş olsan da,
Bir gün kalbin fısıldar: “Bırak… artık bırak.”

Çünkü vazgeçmek de bazen bir cesaret,
Yürüyemeyen yolları geride bırakmak,
Sevdayı değil, kendini seçmektir,
Ve yeniden doğmaktır karanlıktan çıkıp.

Gözyaşlarını sil, ardına bakma,
Her düşüş bir kalkışın habercisidir aslında.
Unutma; bazen en büyük sevgi,
Kendine duyduğun sevgidir…

Ve bazen, en doğru karar,
Bütün acıya rağmen
Vazgeçmek gerekir.
AygülZADE ✍🏻