Bir şuh bakışına yürekten kandım,
Ateşinle alev,oldum da yandım,
Meleklerden sahi ,bir melek sandım
Vay benim ömrüm, vay benim canım vay
Hasretin sarıyor yanmış yüreğim
Nasıl bir şeysin sen,yıktın direğim
Tutuldu şu dilim, boşta küreğim
vay benim ömrüm, vay benim canım vay
Kışın soğuğunda bile ,terlerim
görünce; heyecanımdan, titrerim
böyle Bir Sevda mı, hiç görmedim
vay benim ömrüm, vay benim canım vay
Sanki; yüreğime bir kuş kondu
bu yaşta, böyle bir aşk zordu
bilemedim ki,amma işte oldu
vay benim ömrüm, vay benim canım vay
Bir bahar, rüzgarı dalıma esti
Yüreğime neler neler çok yastı
Beni aldın aşkım bir sana hastı
Vay benim canım vay vay benim ömrüm
Sevdanın türkülerin içten dinlerim
Gamlandım derdinden artık inlerim
Artık dere, tepe ,çağrıp ünlerim
vay benim canım vay ,vay benim ömrüm
Geriye döndürmek isterdim, gençliği
Bilirim aslında, yokluk hiçliği
İçimin titrediği, çektim açlığı
Vay benim canım ,vay benim ömrüm
Geçen her gün biten ömürden.
gel artık gel çözül kördüğümünden
mevlam ;bırakmasın bizi gördüğümüzden
Vay benim ömrüm, vay benim canım vay
Nurettin Akdeniz
Kayıt Tarihi : 8.5.2023 12:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!