Vay Canım Vay Şiiri - Hamit Atay

Vay Canım Vay

Vay canım vay…
Nasıl da geçmiş yıllar içimizden,
Farkına varmadan silinmiş izler,
Bir fotoğrafın kenarında duruyor şimdi
Gülüşlerimiz… eksik, buğulu, yarım.

Vay canım vay…
Ne sözler biriktirmişiz susarak,
Ne vedalar ezberlemişiz göz ucuyla.
Sarılmadan ayrıldık çoğu kez,
Dokunmadan sevmenin ustası olmuşuz biz.

Kim bilir kaç defa geçtin aklımdan
Bir yağmurun ortasında,
Bir şarkının en ince notasından…
Sana söyleyemediklerimi
Rüzgar anlattı belki – usul usul,
Ben sustum…
Sen anlamadın.

Vay canım vay…
Bir yürek nasıl da alışır eksilmeye,
Nasıl da gülümser kırıldıkça.
Sen yokken bile kalbinin köşesinde
Kendine bir yer ayırır sevda.

Artık anlatmam kimseye seni,
Bir eylül akşamı gibi kalırsın bende:
Sıcak ama bitmeye mahkûm…
Güzel ama hüzne doğmuş.

Vay canım vay…
Biz ne çok şey sığdırmışız
Bir bakışa, bir susuşa, bir "belki"ye.
Şimdi ne desen nafile,
Çünkü bazı ayrılıklar,
Ancak sessizlikle tamamlanır.

Şiir Hamit Atay