Vatan Şiiri - Gizem Ebrar Çaylak

Ey kanların kızıllığıyla ısınan sancak
Sen ki gül yüzlüleri yatıran ana toprak
Göğsünü siper edenle boyandı bu bayrak
Uğruna duydukça ölümü biz vatan dedik

Eğilip öptü eteklerinden seni cihan
Kıvılcımdı, ateş oldu, yaktı bizi sevdan
Hırçın sularda gitti kendini bir şey sanan
Yazdırdı sana tarihi yıldızlarla zaman

Ne dün bekledi itaati ne bugün bekler
Sanma ki istiklâl ateşi bir gün söner
Makberinde olsa ruhu yine secde eder
Seherden geç doğmasın güneş, o bize yeter

Bir kan var dolaşan ve asilliğiyle makbul
İblisin bu ruhu yenmesi olamaz makul
Yurt her köşesine bıraktı binlerce maktul
Atasına saygısı evladın böyle kabul

Düşün, öyle bir millet ki özgürlüğe mahkûm
Sen karşısına geçmiş galibiyetten mahrum
Kaçış değil himaye dilemek sana lüzum
Mevcut bu eşsiz yurtta binlerce yağız mahdum

Ezanlar okunurken Hakk'tan dile mağfiret
Affettirmez yine yaptığın onca eziyet
Yüzsüzce kalkıp gel, bir de bu vatanı kirlet
Mezarın yapar denizleri bu büyük kudret