Vasiyetim Şiiri - Muhammed Göçmen

Sonumuz buraya kadarmış haram kokulum.
Sanık seni bana zorlayan bir umut gibi,
Kalbin uçupta bedenin gidemediği,
Fonu olmayan bir şiir gibi mırıldanmalarımı unut.

Gündüzlerin ışığında sonsuzluğun boşluğunda,
Canımın cananında hayaller keşkeleri seviyor.
Bir seni bir de beni sınamıyor umut.
Siyah beyaz, açık saçık tanıdık biz bu aşkı.

Sorgusuz sual olduk biz bu ruyadan.
Anlıyorsun;
Sonunu düşünmedi sorunlarımız
Ve hep kendimize sığındı masum hallerimiz.

Çok deli sevdalıymışız koklamadan koparmış,
Amansızca dağıtmışız gönül bahçemizi.
Umutsuz bu yüreğim ayrılığın haritası,
Hayallerimi uçurdu gönlünün fırtınası.

Tarif edilmiyor artık bu son vasiyetim,
Son güzellikler biliyorum.
Yıkacak seni son tabiatım.
Anıyorum lüksü olmayan sadeliğini arıyorum.

Çığlığım bir fısıltıdır amansızca sokulan,
Dar bedenime, hücre kalbime,gel gitlere,
Bir gülücüktür vasiyetim bende kalan herkese.
Kaç kez pim çektim o sahte gözlere!