Yayladan yaylaya göçer,
Hayatı yoldur Varsağın.
Köpük köpük,buzlu içer
Ayranı boldur Varsağın.
Mesken tutar karlı dağı,
Azığında tere yağı,
Sevgiyle var eder yoğu
Yavanı baldır Varsağın
Sermayesi kara keçi,
Yaz gelince çeker göçü,
Neşe ile dolar içi
Çadırı kıldır Varsağın
Bülbül olup dalda şakır
Aşkı hece hece okur
Istarında hasret dokur,
Çeyizi çuldur Varsağın
Çorbanın katığı keştir
Hamur yoğurduğu teşttir
Namesine dağlar eştir
Sazı kavaldır Varsağın
Haldaşı dereler çaylar
Dağlar ile sohbet eyler
Dertli dertli çalar söyler
Sırdaşı teldir Varsağın
Sevse ölesiye sever
Sevdiğin her yerde över
Nazlı yare cananım der
Çalısı güldür Varsağın
Deriye çökelek basar
Yoğurdu torbayla asar
Gözler söyler kendi susar
Duruşu dildir Varsağın
Mevla’sına boyun büker
Seherlerde tesbih çeker
Damla damla yaşlar döker
Sinesi göldür Varsağın
Bizim köye yolun düşür,
Sür atını dağdan aşır
Bir gün Hakkı’yı da taşır
Bineği saldır Varsağın
Kayıt Tarihi : 8.7.2009 01:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)