Varoluş Şiiri - Kitapsız Şair

VAROLUŞ

Tek olan Allah temaşa ederken güzelliğini
Murad etti bunu kullarının fark etmesini
Ortada ne evren vardı ne de bir kâinat
Küçük bir zerre patladı ve başladı inşaat
 
Toz, duman zamanla evrene dönüşecek
Bu yaratılma süreci altı günde bitecek
Allah murad etti halk etmeyi insanı
Ama önce ruhunu sonra evini yarattı
 
Bir suret yarattı önce balçıktan ve çamurdan
Sonra üfledi insanın içine bir ruh kendi nurundan
İblis hariç secde etti melekler insana, ilahi emirle
Düşman belli oldu başlayacak zorlu mücadele
 
İblis Allah’ın emrine uymadı, kibrine yenildi
Ne yaptı etti, yasak meyveyi insana yedirdi
Dünya imtihanı başlayacak, cennetten gidilecek
Allah süre verdi, bu kavga kıyamete dek sürecek
 
Sevgilim dedi son peygamber Muhammedî’ne
Halife kıldı dünyaya, muhatap etti insanı kendine
Dünyada var çeşitli eşya, türlü bitki ve hayvan
Cennetin gölgesi, insan için yaratmış yaradan

Ama uyarsa iblise ya da içindeki nefsine
Zarar verir hem dünyaya hem de nesline
Cehalet, korku, mal ve ahlaksızlık azdırdı
Güneşe, buzağıya ya da yaptığı puta tapardı
 
Yüce Allah merhametini yine bize gösterdi
İçimizden uyarıcı peygamberler gönderdi
Kimi iman etti kurtuldu ve imtihanı başardı
Kimi savaştı, sihirbaz, yalancı dedi inanmadı
 
Merhametlisi, karıncayı incitmez, cana kıymaz
Koklar dalında çiçeği ama onu asla koparmaz
Yaralı bir hayvan görse alır onu tedavi eder
Bir meyve için üç yıl, bir ağaç otuz yıl bekler
 
Zalimi, yüzyıllık ormanı bir anda kül eder
Kitapları yakar, doğayı, şehirleri yok eder
Zevk alır canilikten ya da kan dökmekten
Kural tanımaz, bıkmaz kul hakkı yemekten
 
Dünya hayatı senin için bir imtihan yeriydi
Mal, mülk, makam ve mevki gelip geçiciydi
Savaş, zulüm ve haksızlık ile yaşattın felaketi
Ama terk ettin yaratana kulluğu ve ibadeti

Medeniyet inşa etmesi gereken âdemoğlu
Dünyayı harabeye çevirmekle meşguldü
Rabbim merhamet koymuştu kalbine
Bırak öldürmeyi incitmek onun neyine
 
Oysa bir damla gözyaşı ağır gelir yüreğine
Bir insan nasıl kıyar başkasının bebeğine
Tekrar girmek varken çıktığın cennete
Neden hazırlanmaz beklenen kıyamete
 
Her nefis gibi elbet ölümü tadacaksın sen de
Öldükten sonra da toprak olacağız desen de
Sanma yanına kar kalır ettiklerin, yaptıkların
Hem kabirde hem mahşerde zordur hesabın
 
Ah vah boşuna, son pişmanlık vermez fayda
Salih ameller ve ibadetler yoksa mizanında
İnanmadığın o mahşerde şimdi hesabını ver
Cehennemde çek azabı o taptıklarınla beraber
 
Allah’ım, amellerimi sâlih, tövbemi kabul eyle
Dualarımızı ve ibadetlerimizi katla sen misliyle
Seni tek İlah bildik, Hz. Muhammed’i de resul
Kur’an’da vaat ettiğin cennetine bizi de et kabul

#kitapsizsairim

ŞİİR NO:067