Varlıktan Çıkınca Şiiri - Kemal Ateş

Varlıktan çıkınca
Yokluğa uzanır eller
Çaresizliğin girdabına kapılır
Kör bakar gözler

Evrenin sahibi sanır kendini
Miyadı dolmamıştır halbuki
Sarar yüreğiyle ne varsa
Atar en son kadehi

Bir dolunaya benzer
Işıl ışıl gözler
Sonra güneş doğar aniden
Bahar olur tüm mevsimler

Geç kalırsın erken çıksanda
Yol uzun hayat kısa
Bir hüzün denizinde
Yaşarsın,eğer yaşamaksa

Kaybolup gidersin tarih gibi
Ancak meraklısı bulup okur
Hayat denen kavram zor çözülür
Eğer kanun diyorsan,işte budur