Varlıkla temaşa Şiiri - Servet Balıbey

Gecenin karanlığı yutuyor gözlerimi
Bir mum ışığında loş soba anlatır beni
Odun yanarken duman ben yanarken sözlerim
Tütüyor bacalardan efkarım boğar beni

Bir kelimeye bindim anlamlar denizinde
Deniz dingin bir halde ben bir anlam peşinde
Amacım bulmak onu Cevapsız o sorumu
Cevaplayıp naralar attıracak yorumu

Yağarken Dışarda kar ben yoruma takıldım
Yanan soba mı bilmem ben Cevapsıza yandım
Terliyor alnım ıslak gözüme indi terler
Anlam denizinde ben terimlerde ıslandım

Bu nasıl bir çabadır her kelime sancıdır
İnsan etten Görünür varlığı anlamdadır
Beşer Yürürken yer de muhatabı tek madde
Ruhun özünde anlam gücü anlam kadardır

Sorduğun soru kadar büyüktür öz benliğin
Sorunun cevabını bulmaktır işçiliğin
Üstün körü cevaplar cehalettin aynası
Cevabın tek hedefin sorun senin kimliğin

Bir soru ki tüm alem ona mahcup oluyor
Sorunun içindeki tek özne bağırıyor
Dönüyor fiil güçlü bakıyor sıfat üstün
Kelime ve cevaplar boğaza takılıyor

Hamallık gibi bir dert yapamaz hicbir namert
Akıllıya işkence akıllıya bu Bir dert
Düşüyorum dengesiz ruhun uçurumundan
Kafam çakılır soru cevap kafamdan da sert

Bir bardak çaya kaldık çaydanlık dibi kuru
Sigarayla iş tutmam cevap olmalı duru
Tezgahı kapatmalı artık gecenin geci
Biraz uyku tek şeker Bir yudum çaya soru

Yine tezgaha geçtim beş saat uyku yeter
Oturduğum yer kahve kokuyor acı bitter
Aydınlık efkar koymaz efkara yer bırakmaz
Karanlıkta gerçekler ortaya çıkar keder

Oturdum sıcak yerde sandalyeler çok rahat
Dışarıda bir ayaz oturduğum yerde yaz
Önümde berrak bir cam Dışarıda gün hayat
İnsan koşturur gergin bende tembel hissiyat

Döndüm ışığa baktım bu nasıl bir şey böyle
Anlatamaz bu cismi anahtarlar ve levye
Sen git güneşler de piş sonrada gözüme düş
Düştüğün yer aşikar güneşten sıcakla düş

Yakıyorsun Ey ışık şelale olup ta ak
Madde sende anlamlı bütün maddeyi sen yak
Dibinde yıkanmaktır, seninle ıslanmaktır
Işık ile yok olmak, seninle var olmaktır

Nereye gözatsam haz seyrettiğim heryer sen
Gözlerimde Bir açı Gözümün içinde sen
Işık mikrondan küçük kainat kadar seyyah
Ben yerimde durmuşum oysa giderim eyvah

Yine gidiş korkusu lakin Ölmekten korkmam
Öyle bir refleks ki bu ellerimde olmadan
Bir yanım gitmek ister bir yanım bakıp görmek
Kainattan da büyük merak edip izlemek

Nasıl bu kadar anlam Sığar bu kainata
Zerrede ki anlamla bütünlükler tek katta
Bir bardağa bakarken Karadeliğe tanım
Galaksiler sıkılsa benim Sıkılır canım

Her şey tek bir şey gibi Şeyse tüm varlık gibi
Galaksiler yüzüyor su da balıklar gibi
Havaya savurduğum toz dağılıp tekdüze
Rüzgarla ritme girer gökteki Herşey gibi

Nasıl bir denge ki bu temelinde disiplin
Zerre den doğan varlık zerrede adrenalin
Büyük büyük zerreler biz içinde zerreler
Genişleyip duruyor bizler içinde emin