Varlığını Yaşamak Bildiğim...

Varlığını Yaşamak Bildiğim...
Seni göremediğimde,
Hep uzaklara dalıp gidiyordu gözlerim,
Nedenini bilmiyordum.

Seni bana yasaklayan birsey vardı;
Ve ben buna engel olamıyordum,
İşte bu yakıyordu yüreğimi en çok,
Yasaklar tatlıdır ya işte.

Belkide o yüzden varlığını yaşamak biliyordum...
Seni sensiz yasamanın acısını anlatamam,
Gecelerde seni düşünürken,
Yalnızca gülen tatlı yüzün, anlamlı bakışların,
Canlanıyordu gözümün önünde, Yetmiyordu...

Yetmiyordu sadece seni düşünmek,
Bazen nefret ediyordum senden ve kendimden,
Neden senin yüzünden bukadar acı çekiyorum diye.
Bazende vazgeçilmezim diyordum senin için.

Şimdi düşünüyorumda bu küçücük yüreğime;
İlk aşkı, sevgiyi, özlemeyi, kaybetme duygusunu,
Acı çekmeyi ve daha nice duyguları,
Sığdırmayı öğretmişsin bana...

Sen benim öğretmenimmişsin meğer;
Bana hayatı en acısıyla öğreten.
Bana ağlamayıda sen öğrettin,
Ağlarken gözlerimin ışıldayarak gülmesinide.

Sen geceler boyu çaresizce,
Elinden hiçbirşey gelmediğini bilerek,
Bunun acizliği ile ağlamayı,
İçimdeki sensizliğin yakıcı kor ateşini bilirmisin?

Dinlediğin herşarkıyı bize yazılıyormuş gibi hissedip, Kapkaranlık ıssız odada tek başına yapayalnız kalıp,
Yanlızlığa, yokluğuna isyan etmenin,
Nasıl bişey olduğunu biliyormusun?

Sakın bana biliyorum deme...
Çünkü sen bunları bilemezsin,
Sen hiç bensiz kalmadın ki,
Sen elini nezaman uzatsan bana ulaşabilirdin,

Ama ben koşsamda sana ulaşamıyacak kadar uzaktım.
Yinede seni çok sevdim...
Hiç kimsenin kimseyi sevmediği kadar çok,
Seni hiç kimsenin sevemiyeceği kadar çok sevdim.

Sen vazgeçmeden de seni sevmekten vazgeçmedim.
Taki sen arkanı dönüp gidene kadar.
Seni sensiz yaşamak bana çok acı veriyordu...
Şimdi şöyle bir geriye dönüp bakıyorum da
Acı buruk bir gülümseme kaplıyor içimi
Nerdeydi...

Nerdeydi yanlışım diyorum;
Seni en çok seven, en çok hakeden,
En çok senin için herşeyini feda eden bendim,
Diyorum kendi kendime.

Sonrada düşünüyorum belki benden daha,
Daha fazla seven, daha fazla hakeden,
Biri daha vardır diyorum.
Öyle olmasaydı şimdi benim yanımda,
Benimle olman gerekmezmiydi...

Neyse artık herşey geride kaldı,
Hoş, güzel, unutulamıyacak, anlatılamıyacak,
Acı ama hayatın gerçeğiydi yaşadığımız,
Başladı, yaşandı ve bitti...

Bunları sana neden yazdım bilmiyorum,
Ama yazmak istedim.
İçimde sana sormak istediğim,
Bana anlatmanı istediğim,
Okadar çok şey varki!

Okadar çok soru cevapsız kaldı ki;
Hala nedenler dolaşıyor beynimde.
Ama herşeyin iyisini o düşünmüştür diyorum...
Aslında sormamın bir anlamı da yok,

Ama yinede bilmek istiyorum.
Klasik kadın merakı sanırım?
Biliyorsun beni nekadar meraklı olduğumu
Şimdi bunları okuyunca bir tebessümle bakıcaksın
Ve bilmezmiyim diceksin...

Bende seni biliyorum,
Nekadar sert görünmeye çalışsanda,
İçinde hep bir küçük çocuk var;
Bazen yaramaz, bazen hırçın,
Bezense sevgiyle sarılıcak kucak arayan bir çocuk...

En kotusude ne biliyormusun?
Sen benim bitanemdinde,
Ben senin bitanen hiç olamadım...
En cokta neyi özledim biliyomusun?
Gülünce gülen gözlerini,

Tekrardan birgün görürmüyüm bilmiyorum ama,
Sana gülmek yakışıyor bitanem.
Ölüme bile gülerek git! ...
Ama bana haber vermeden sakın gitme,
Meraklıyımdır bilirsin...