Varlığın Yeter Şiiri - Selçuk Levent

Varlığın Yeter

Bazen sadece adını duyuyorum, rüzgârın kıyısından.
Bir yaprak kıpırdıyor mesela,
diyorum ki o Geçti buradan

Ve ne garip,
ayakkabımın ucuna düşen güneş parçası bile
göğsümde senin sıcaklığını arıyor.

Sen yoksan,
şehir kararıyor içimde.
Işıklar yanıyor ama görmüyorum.
İnsanlar konuşuyor ama duymuyorum.
Çünkü sen sustuğunda
dilimi değil, ruhumu kaybediyorum.

Bir gülüşünle yeniden doğuyor dünya.
Ne hastalık işliyor içime,
ne yorgunluk çöker gözlerime.
Seninle başlıyorsa bir sabah,
dünya yeniden yaratılıyor sanki
ve ben her defasında EVET diyorum bu mucizeye.

Sana şiir yazmadım, sana dua ettim.
Kalemimle değil, ellerimle dokundum adının harflerine.
Ve her harf, bir ömrün yankısı oldu içimde.

Sen varsın ya,
ağaçlar daha dik duruyor sanki.
Gökyüzü daha mavi, sular daha berrak,
ve ben
ben olduğumdan daha iyi biriyim artık.
Çünkü senin varlığın,
kendimi affetmem için bir sebep gibi.

Bir tebessümün yetiyor bazen, unutmaya tüm kırgınlıkları.
Bir bakışın düşüyor içime, bin yıldız sönüyor sonra.
Çünkü senden sonra hiçbir ışıltı, göz kamaştırmıyor bana.

Seninle geçen bir an, saatleri bozar.
Takvimler durur. Çünkü zamanın kendisi bile,
senin yanındayken önemsizdir.

Sana kavuşmak değil hayalim.
Sen zaten içimde bir ülkesin.
Sınırı yok, vizesi yok, gümrüğü yok.
İçimde kuruldun,
ve ben senden içeri gireli çok oldu.

Başka hiçbir şeye ihtiyacım yok.
Ne hatıralara, ne sözcüklere,
ne tesadüflere,
Senin varlığın,
bir çiçeğin toprağa tutunuşu gibi
hayatıma kök saldı.

Ve artık her şeyin cevabı aynı
Çünkü O var.

İnan, Ne yaprağa ihtiyaç duyar ağaç,
Ne denize martı, Ne de göğe yıldız...
Eğer içindeyse sevdiği.

Benim de tek ihtiyacım sensin.
Ne dokunmak istiyorum ne sormak
Sadece bilmek. Oradasın.
Varsın.
Ve işte bu yüzden,
VARLIĞIN YETER.

İYİKİ VARSIN

22/05/2025
SELÇUK LEVENT