Varlığın şarkısı... Şiiri - Hasan Belek 2

Kazdağı'ndan bir rüzgâr indi denize,
Bin yıllık zeytinin gövdesinden bir fısıltı.
Duydu onu köklerde uyuyan sır,
Ve denize karışan toprağın o engin sabrı.

​Yazılmamış bir duaydım o an,
Kendi sessizliğimde usulca okunan.
Ne bir harf bildim, ne de bir lisan,
Kâinat ezberletti kendini bana, usanmadan.

​Söz, hangi pınardan içti de geldi?
Hangi yıldızın ışığıyla hecelendi?
Soran kimdi bu sırrı, kimdi söyleyen?

Cevap, arayanın kalbinde çoktan gizlendi.
​Kırık bir testiyim, su tutmaz belki ellerim,
Ama içimden sızar güneşin ilk hareleri.

Eksik olandır asıl, tamamlayan kendini,
Çünkü boşluktur, dolduran en derin yerleri.
​Her kum tanesi, bir çölün hafızası,
Her damla, okyanusun bitmeyen rüyası.

Bir hayat solar, bin hayat filizlenir topraktan,
Varlığın şarkısıdır bu, susmayan, hiç durmayan...

Hasan Belek
22 08 2025
Akçay