Varla Yok Arasında

Ben bu soğuk zamanların unutuluş kölesiyim
Bu fedakâr insanların bir azimkâr sesiyim dedim
Vurdum kapıyı çıktım
Kapının ardından bir de baktım ki korkaktım
Nasıl olsa bir gün kendimi tanıyacaktım
Hepsi bu
Veya öyle bir hiç

Unutulmadık
Ama umulmadık da diyelim

Kimsenin gezinmediği kuytu yaralarda
Sonrasız zamanlarda, başıboş odalarda
Karda, terde, halden anlayanlarda
Hiç beklenmedik kararlarda
Harlarda ve zorlarda çıktık

Umulmadık
Ama söylenmedik de diyelim

Tüfekte, bacada ve tonda
Bilmekte, bulmakta ve anlamakta
Caymakta ve durdurulmakta çıktık
Dumanlı gecelerimizi, sislerimizi ve zarlarımızı yırttık
Az sempatik çok empatik bir ölünün,
Aynasıydık kendisini akladığı
Oluruna gülüşlerini yasakladığı
Biz dünya tatlısıydık
Uçan balonu tuttuk da denilebilir

Sonra birisi geldi elmamızı yedi
Öbürüsü tütünümüzü ıslattı
İçtiler yerimize
Çeliğe su verdiler, aksettiler yüreğine
Böyle güzel umulmazdı sonbahar
Güneşlendirdiler
Yarınımıza, yazgımıza ortak olanlardı
Başkaları gelse farklı mı olacaktı
Kim olsa aynısını yapacaktı

İyi mi, kötü mü, bala mı, han mı
Yokluğumuzu yoklayan ayan beyan mı bilmem
Sen inanmazsan daha da zorlamam
Bana sorarsan gerçeği yalanlamam
Hepsi bu
Veya öyle bir hiç.