Vardar'la Söyleşme Şiiri - Kenan Çarboğa

Taş Köprü’de bağdaş kurdum
Ağlıyordu, sustu Vardar
El uzattım, selam verdim
Boyun büktü, pustu Vardar

Yüreğini gam bürüdü
Maziden bir dem bürüdü
Gözlerini nem bürüdü
Gözlerini kıstı Vardar

Dedi: “Bahtsız Batum mudur?
Kaşgar, Keşmir ketum mudur?
Kerkük hâlâ yetim midir?”
Sordu eşi dostu Vardar

Dedim: “İşte al kanları,
Öcü yakar volkanları,
Gün gelince Balkanları…”
Hemen sözü kesti Vardar

Dedi: “Tüller hasır oldu,
Nazik gönlüm nasır oldu,
Sen gideli asır oldu”
Gül yüzünü astı Vardar

Dedim: “Talih sökün eder,
Uzakları yakın eder,
Akıncılar akın eder,
Yıkar putu, büstü Vardar!”

Bu sözümle coştu birden
Taş Köprü’den taştı birden
Bana doğru koştu birden
Ve bağrına bastı Vardar