Var Zaman Şiiri - Sayha Mira

(RhyTmeaN Verse)

Penceremde buğu var hava sağnak yağmur
Öfkeden ne doğar ramak kaldı buna mağrur
Yöreden bu şarkı damar yollarında yol bulur
Kalbe çarpan tek ritimde her bir telde saz vurur

Bak kurur içimde kalan her bir damla zerresi
Son bulur bu akşamın ezanla gelip gitmesi
Dualarım seninle olsun yaş günü dilekçesi
Isterim ki bir mumu siz üfleyinki bitmesin

Mimiklerim tebessüm bil istedim ki sevgilim
Diğer yarım senin yarım kalırdı bütün hislerim
Kimlerin ne dediğini ben söyle nereden bilirim
Sözlerim gözlerimde belki bir kaç yaş terim

Kimliğim kayıp bir zaman eşiğinde isterim
Pis terim akmasında gün gelince gülerim
Azad edeni yâd edene bir gün gelir kim derim
Bir gül verir bir gül derim sarar dikeni ellerim

Eşlik etmesin kaçıp gidene sanki gel dedim
İçimde kopan fırtına tsunami veya sel gibi
Kimsesi olmayan bir garip çocuk iç sesim
Linç yeri bu kalp dimi her koşulda sever seni

(Sayha Mira Verse)

Hayatımı bölüştüm iki parça ekmeğe
Ve dost bildiklerim yanımda taşırım kalbime
Ben her biriyle yarıştım haykırışla dert demek
Tek bir vaazı sakladım cümlemde sonuca ermemek

Demir demiri dövdü bir sıcak bir soğuktu
İnsan insana kırdılar biri açtı biri toktu
Paranız mı vardı yoksa karakter mi yoktu?
Benim yazdığım bu şiirler de hikayeler son mu?

Korktuğum şeyler vahim, bir bir gerçek oldu
Bir çiçeğim vardı masamda artık o bile soldu
Yaşlı cocuk vahim halin diyo artık tarih oldu
Herşey saçmalıkla bağlandı ve kuşlar elden uçtu

Bugün niye saçmalıklar amaç, amaç niye saçma?
Niye aklımız kör diye gidilen her yol yamaç?
Bir kazananı yoktur terazi de ağır bastıysa savaş
Bu savaşta yaralar aldım, Serdar yaşlanır yavaş yavaş

Savaştım her bir yerde, düşünce derdim harbe
Düşünce karar kalbe, düşünce arar halde
Yaşamak harbi sahte, ölünce bitti sahne
Yanlışlar yapar halde, Serdar'sa girdi kabre